Over
Ik maak beelden, met mijn handen, hoofd en lichaam. Mijn werk is veelzijdig, ik werk met verschillende dragers voor mijn beelden. Behalve performances en films maak ik tekeningen, stills / foto’s, heel soms nog een sculptuur, en ik schrijf. Meestal zijn het performances die ik maak, verweven met mijn leven en ervaringen. Ze bevatten archetypische elementen die de sleutel zijn naar verbintenis met de wereld van nu. Ze ontstaan in een ander gebied dan dat van de taal. Als de beelden gemaakt zijn schuren ze tegen de dagelijkse werkelijkheid aan, gestript, ontdaan van wat er niet toe doet, vaak armoedig, getergd, eenzaam. Ze worden onderdeel van mijn idioom van verbeelding. Ik maak poëzie, wil niet eenduidig zijn, er is ruimte voor interpretatie en associatie. Via de verbeelding zoek ik naar verbinding van de ander naar mij, en hoe de beelden daarin een plaats krijgen.
Toen ik 8 was, keek ik door de brievenbus van het Pieter Breughel Instituut in Veghel. Ik wilde graag een cursus volgen om beelden te maken, maar dat paste niet in die tijd en niet in de omgeving waar ik opgroeide. De dingen moesten tenminste praktisch of nuttig zijn. Met de middelen die ik had of kon vinden maakte ik objecten waarmee ik een eigen ruimte verwierf. Mijn oom was drukker en had van het snijden van folders vaak strips over. Die mocht ik hebben, daar maakte ik lange vlechten van, die ik aan een zelf geknipte en geplakte hoed niette om mijzelf te verbeelden dat ik lang haar had en de vlechten over mijn schouder kon gooien. Ik was zes, zat aan een tafeltje in de tuin en liet de verbeelding toe.
Op de academie in Tilburg leerde ik technieken en materialen kennen en ik leerde over kunst, waardoor ik steeds meer mijn verbeelding naar mijn hand kon zetten en een context vond waarin ik wilde leven en die mij hoop gaf. Sinds eind jaren tachtig ben ik beeldend kunstenaar. Na het beëindigen van de Jan van Eyck Academie in Maastricht was ik vooral in het begin werkzaam als beeldhouwer, al snel kwam daar (analoge) fotografie bij. Ik maakte grote zwart wit foto’s en gebruikte mijzelf als model voor het beeld. De stap naar performance was daardoor logisch. Het directe contact in een performance met het publiek fascineert mij evenals in de dialoog het werk te maken, in het NU. Waren mijn beelden vroeger materieel en fysiek, nu worden ze steeds immateriëler, vaak alleen in het NU (performance) en soms oproepbaar naar het NU (Film). Zelf ben ik centrum of onderwerp in het werk, ik als mens, met mijn handen, hoofd en lichaam ben of maak ik de beelden. Er komen niet veel woorden voor in mijn werk, het appelleert aan een ander deel van het zijn dan aan het gebied van taal.
Behalve performances en films maak ik tekeningen, foto’s (stills) en ik schrijf. In 2009 maakte ik mijn laatste grote bronzen sculptuur (5 x 5 x 2 meter) in de openbare ruimte. Sindsdien is mijn werk lichter in gewicht, minder aanwezig als fysiek object in de overtuiging dat de ander kan kijken en een beeld mee kan nemen, zonder dat het materieel in de fysieke wereld moet staan. In de dialoog met de ander kan dan een werk ontstaan dat werkelijk contact tot stand brengt.
Net zoals eerder toen ik sculpturen maakte in de toegankelijke openbare ruimte, blijf ik zoeken naar communicatie met een divers publiek, performance beweegt zich gelijkvloers naar de ander toe en is daar bij uitstek een geschikt medium voor. Ook film kan zich in heel verschillende omgevingen laten zien. Ter illustratie ik performde voor een Inuït gemeenschap op een eilandje vlakbij Sissimiut in Groenland, voor een groot volks-publiek in Ghangzhou in China. In Kaapstad (S.A.) maakte ik samen met Andrew Putter een werk op straat maar ook in het Reina Sofia in Madrid performde ik voor een meer in kunst geïnteresseerd publiek. Bij een groot meer in de Karpaten maakten we met the wolf in the winter performances. En recent werd mijn film Echo the Now vertoond aan de mensen op Texel in een filmzaal op het eiland, tegelijkertijd werd deze film bekroond in New York, Oakland en Madrid.
Samenwerking
Doordat in mijn omgeving destijds (jaren 90) weinig performances gemaakt werden, ben ik projecten gaan initiëren (bemiddelend kunstenaar). Dit leidde in 2000 tot de oprichting van Stichting Performance en inmiddels heb ik 34 projecten in samenwerking met meer dan 350 kunstenaars georganiseerd, in binnen- en buitenland, met Nederlandse- en buitenlandse kunstenaars. In 2003 richtte ik samen met Denys Blacker de culturele vereniging Gresol op in Madremanya, Girona in Spanje, met dezelfde doelstelling. Met Brian Catling (GB) richtte ik de internationale performance groep Wolf In The Winter op, wij performden in Engeland, Groenland, Transsylvanië, Spanje, Duitsland en ook in Nederland (Amsterdam 2010, ’s-Hertogenbosch 2001 / 2024).
De aard van mijn praktijk is het zoeken naar verbinding, met mijn directe omgeving, met het publiek, maar ook met wat er in de wijde wereld gebeurt. Kijkend over de grenzen en weer terug naar mijn eigen ruimte.
